Minimalistyczna tunika na wzór Papavero

Szyfon...cóż ja mogę napisać. Muszę zdecydowanie oswoić tą tkaninę bo jest niesamowita. Owszem, potrzebuje podszewki, ale uwielbiam tą lekkość, zwiewność.

Słowem wstępu może jednak pokaże co wyszło, trochę zdjęć bo na żadnym tak konkretnie przodem nie jestem to żeby podpatrzeć jest 6.

Tunika uszyta na wzór papavero.

Tutaj najbardziej jak się dało w całej okazałości.

Takie falbaniaste coś na ramionkach, na szwach.

Fifraki po bokach.

Z tyłu. Idziemy poskakać.

Hop. Trochę krótka ale nic nie widać.

Determinacja.

Szyfon...prześwitujący. Uszyłam podszewkę, znaczy na wzór wykroju tylko bez fifraków i zszyłam dekolt i na szwach ramion. Ukazane falbaniaki na ramionach to zawoalowanie moich początków zszywania elastycznymi nićmi, nie wiem co mi wpadło do głowy, że nimi będzie lepiej, oczywiście skończyło się na zwykłych niciach.Obszyta dookoła a raczej podszyta na raz, i dwa. Niby prosta, ale pozory...miałam mało tkaniny więc tunika składa się z dwóch części a nie z jednej czyli przód i tył zszyty na ramionach.

Zwiedzanie i fotografowania, lubię takie ruiny. Dziękuję M. za cierpliwość.

Uciekam bo jeszcze tkaninki na zlot nie zdekatyzowałam a będą grochy no i nie mogę się doczekać, no i mam stres, trochę, bo jak się okaże że ja nie umiem szyć, że noga jestem bo ja tak nigdy z nikim nie szyłam...nie uczyłam się tego, tak po swojemu na maszynie śmigam ale cieszę się strasznie, że część z Was w końcu poznam a tych co nie będzie w tym roku mobilizuję do zlotu na przyszły rok.

Pozdrawiam:]